ΓΝΩΜΕΣ - ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΙΤΣΙΔΗ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ

Στα μέτρα μας

 Tα εμά εμά, και τα σα εμά. Ή, στη νεοελληνική καθομιλουμένη «… αμύνεσθαι περί πάρτης». Ετσι ανατρέφονται δύο γενιές Ελλήνων στο περιβάλλον της μεταπολίτευσης. Τα χρήματα να κατευθύνονται προς την τσέπη μας. Απευθείας ή με ενδιάμεσους σταθμούς αλλά, πάντως, σε φορά μονοδρόμου. Δανείζεται το κράτος, σπρώχνει το χρήμα στα ασφαλιστικά ταμεία και εμείς βγαίνουμε στη σύνταξη με είκοσι χρόνια εργασίας....
Με γοητευτική ρητορεία περί «κοινωνικής ευαισθησίας» για την τρίτεκνη νηπιαγωγό που άδεια στην άδεια και απόσπαση στην απόσπαση ξέχασε πότε μπήκε για τελευταία φορά στην τάξη. Ο εργάτης στη σκαλωσιά που κολλάει ένσημα μέχρι τα 65, ας πάει να κόψει το λαιμό του.

Τώρα που το σύστημα καταρρέει, αρνούμαστε να πούμε δημόσια αυτό που λέμε στις παρέες μας. Οτι εμείς το ξεχειλώσαμε. Οι κοινωνικές ομάδες που απαιτούσαν και οι πολιτικοί που έτρεχαν πίσω τους. Ψάχνουμε φταίχτες παντού, εκτός από τον εαυτό μας. Στο Βατοπέδι και στα υποβρύχια που γέρνουν. Κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουμε ότι, ακόμη κι αν συνέβησαν όλα όσα θρυλούνται, αποτελούν απλώς ένα πολλοστημόριο από τα 350 δισεκατομμύρια του χρέους. Το ίδιο βιολί. Η ίδια υποκρισία. Τα ίδια μεγάλα λόγια. Στο όνομα της «αξιοπρέπειας» αξιώνουμε να χάσει τα χρήματά του το νορβηγικό ταμείο εργατών που έκανε το λάθος να επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, αλλά να μη θιγούν τα ελληνικά ταμεία που επένδυσαν στα ίδια ομόλογα....
Και θεωρούμε πράξη εσχάτης προδοσίας το να έρθουν ξένοι ειδικοί και να ελέγχουν τη δημόσια διοίκηση. Που όλοι συμφωνούμε ότι έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της διάλυσης.

Τελικά, θέλουμε ή όχι να μετεξελιχθεί η Ευρώπη σε ομοσπονδιακού τύπου πολιτική ένωση; Εάν μετεξελιχθεί, θα εκχωρήσουμε στο κεντρικό κράτος ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο εθνικής κυριαρχίας από αυτό που σήμερα καλούμαστε να εκχωρήσουμε. Θέλουμε ή όχι να υπάρχει κοινή οικονομική πολιτική; Εάν υπάρξει κοινή οικονομική πολιτική ή καθιερωθεί το ευρωομόλογο, το φορολογικό σύστημα θα διαμορφώνεται στις Βρυξέλλες, όχι με το «κόψε, ράψε» της τελευταίας στιγμής στους προθαλάμους των υπουργικών γραφείων και ανάλογα με το ποιος είναι θέση να κατεβάζει διακόπτες ή να καθηλώνει τα αεροπλάνα στο έδαφος. Τίποτε από τα δύο δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Σίγουρα, όμως, κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά μια χώρα που θέλει να διαμορφώνει τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ενωση, λες και φτιάχνει πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας...

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος.