ΟΧΙ AΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ ΣΤΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΜΥΛΙΑ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΣΤΙΝΙΚΑ
Με ανύπαρκτα χρυσόβουλα η Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους διεκδικεί μια έκταση 20.000 στρ. μεταξύ Ορμύλιας-Μεταμόρφωσης-Νικήτης Χαλκιδικής, ανάμεσά τους την πλατεία, το σχολείο, κατασκηνώσεις και το…νεκροταφείο Μεταμόρφωσης. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πολυγύρου έβαλε «φρένο» στις ιερές αξιώσεις της Μονής, όχι μόνο γιατί δεν προσκομίστηκαν τα χρυσόβουλα, αλλά επιπλέον γιατί τα έγγραφα που κατέθεσαν οι συνήγοροί της από το Υποθηκοφυλακείο Κωνσταντινούπολης δεν ταυτίζονταν με την επίδικη έκταση, αλλά αφορούσαν άλλη περιοχή, αρκετά ψηλότερα.
«Το δικαστήριο αναγνώρισε ως καταχρηστική την άσκηση του δικαιώματος του μοναστηριού να πάρει την έκταση, αφενός γιατί δεν αποδείχτηκε ότι του ανήκε, αφετέρου, γιατί πρόκειται για δημόσια έκταση που επί δεκαετίες χρησιμοποιείται από τους κατοίκους», λέει ο συνήγορος του πρώην δήμου Ορμύλιας, σημερινού δήμου Πολυγύρου, όπου ανήκει η Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.
Η αγωγή κατατέθηκε τον Ιούλιο του 2006 και μετά από πολλές αναβολές η υπόθεση για το επίμαχο «κτήμα Βόζενα», εκδικάστηκε το 2009.
Η Μονή Διονυσίου υποστηρίζει ότι με χρυσόβουλα του Βυζαντίου, μία αυτοκράτειρα τους δώρισε την έκταση 20.000 στρ. -τμήμα της οποίας είναι και παραθαλάσσιο «φιλέτο», αξίας εκατομμυρίων ευρώ- και την θέλουν πίσω, ενώ επικαλέστηκαν και αποφάσεις του Αρείου Πάγου το 1960 που τους δικαίωνε.
Το δικαστήριο ωστόσο ουδέποτε είδε τα χρυσόβουλα, ενώ και τα σχετικά έγγραφα από την Κωνσταντινούπολη δεν αποδεικνύουν ότι αφορούν την συγκεκριμένη έκταση. Πάντως, ακόμη και αν έκανε δεκτά τα χρυσόβουλα, η επί δεκαετίες χρήση των εκτάσεων από κατοίκους της περιοχής, εγείρει δικαιώματα χρησικτησίας.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΕΤΟΥ ΤΗΣ ΤΡΙΣΤΙΝΙΚΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΕ ΤΟ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙ
Διεκδικήσεις «φιλέτων» σε όλη την Ελλάδα, καταπατήσεις, παρανομίες, ακόμα και τρικ για την είσπραξη αγροτικών επιδοτήσεων έχουν γίνει «ευαγγέλιο» μερίδας του κλήρου, που συνεχίζει να σωρεύει πλούτο εις βάρος του Δημοσίου και των πολιτών
Οι ράσα... offshore εταιρείες τύπου «Rasadel», αλλά και άλλες παρόμοιες που είχε στήσει η Μονή Βατοπεδίου, μηχανευόμενη μπίζνες που θα ζήλευαν ακριβοπληρωμένοι μάνατζερ και golden boys, αποτελούν κάτι ακραίο για την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Για τον λόγο αυτόν και θεωρήθηκαν ως πρόκληση -τουλάχιστον στα λόγια- από πολλούς παράγοντες της Εκκλησίας.
Ωστόσο, αρκετοί είναι οι παράγοντες τόσο στην Εκκλησία όσο και στο Αγιον Ορος -μέχρι και στο Πατριαρχείο- που ανέκρουσαν πρύμναν, στηρίζοντας ακόμη και ανοικτά κάποιοι τον Εφραίμ και την παρέα του, φοβούμενοι κυρίως μήπως το Βατοπέδι αποτελέσει προηγούμενο και χαθούν για την Εκκλησία και τα μοναστήρια περιουσίες δισεκατομμυρίων, κυρίως κτηματικές, για πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε διαμάχη με το Ελληνικό Δημόσιο και τοπικούς φορείς.
Σε ολόκληρη τη Χαλκιδική μεγάλες εκτάσεις εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν ιδιοκτησίες των μονών του Αγίου Ορους, ενώ τις περασμένες δεκαετίες χιλιάδες στρέμματα, κάτω από αμφισβητούμενες καταστάσεις, πωλήθηκαν κάνοντας αρκετούς ιδιώτες πάμπλουτους. Την ίδια ώρα με απίθανους ισχυρισμούς, ακόμη και τεχνάσματα, μονές επιχειρούν να βάλουν χέρι σε εκτάσεις-φιλέτα δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων. Μέχρι σήμερα η πολιτεία συχνά μόνο παρατηρούσε, ενώ κάποιοι παράγοντές της μεθόδευαν ακόμη και καταστάσεις υπέρ των μονών.
Νίκη των κατοίκων
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου έχει βοηθήσει -τουλάχιστον προσωρινά- ώστε να υπάρχει περισσότερη προσοχή και ευαισθησία από τους κρατικούς παράγοντες και τη Δικαιοσύνη. Ετσι για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια μοναστήρι του Αγίου Ορους έχασε μια μεγάλη υπόθεση που είχε κερδίσει πρωτόδικα. Πρόκειται για ένα παραλιακό φιλέτο, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή της Τριστινίκα (Συκιά) του Δήμου Σιθωνίας, έκτασης 4.439 στρεμμάτων, το οποίο μοιράζονταν οι κάτοικοι και το Δημόσιο.
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου έχει βοηθήσει -τουλάχιστον προσωρινά- ώστε να υπάρχει περισσότερη προσοχή και ευαισθησία από τους κρατικούς παράγοντες και τη Δικαιοσύνη. Ετσι για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια μοναστήρι του Αγίου Ορους έχασε μια μεγάλη υπόθεση που είχε κερδίσει πρωτόδικα. Πρόκειται για ένα παραλιακό φιλέτο, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή της Τριστινίκα (Συκιά) του Δήμου Σιθωνίας, έκτασης 4.439 στρεμμάτων, το οποίο μοιράζονταν οι κάτοικοι και το Δημόσιο.
Εντός των ορίων του είναι κτισμένα εκατοντάδες σπίτια και τουριστικά καταλύματα. Το διεκδίκησε και το κέρδισε με προσφυγή από το 2002 η Μονή Κουτλουμουσίου, παρότι είχε απαλλοτριωθεί ολόκληρο το Κουτλουμουσιανό μετόχι από το 1933 και υπήρχαν ιδιοκτησίες των κατοίκων της Συκιάς με καταγραφές και πράξεις από τον 19ο αιώνα.
Η προσφυγή της Μονής στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πολυγύρου με την υποβολή αναγνωριστικής διεκδικητικής αγωγής από το 2002 και η απόφαση που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2006, αναγνωρίζοντας ως ιδιοκτησία της το παραλιακό φιλέτο των 4.439 στρεμμάτων, έγιναν εν κρυπτώ για τους κατοίκους και τη δημοτική αρχή του πρώην Δήμου Τορώνης.
Η διαπίστωση στην οποία προχώρησε και το Εφετείο Θεσσαλονίκης στην έκτακτη δημόσια συνεδρίασή του στις 9 Ιουνίου 2008 είναι αποκαλυπτική και δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για τον χειρισμό της υπόθεσης.
«Από την 5η Μαΐου 2004 ή τουλάχιστον από τη 2α Δεκεμβρίου 2004 που το Ελληνικό Δημόσιο έλαβε γνώση για τη διενεργεθείσα πραγματογνωμοσύνη μέχρι την 7η Δεκεμβρίου 2005, οπότε έγινε η περαιτέρω συζήτηση της υποθέσεως στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, μετά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη 48/2006 οριστική απόφαση, υπήρξε χρόνος και το Δημόσιο είχε την ευχέρεια διορισμού τεχνικού συμβούλου για την αντίκρουση των πραγματογνωμόνων, αλλά αδράνησε».
Προσφυγή για «φιλέτο»
Σε εκκρεμότητα την ίδια ώρα είναι η αναγνωριστική αγωγή που έχει υποβάλει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πολυγύρου η Μονή Σίμωνος Πέτρας κατά του Ελληνικού Δημοσίου και συζητήθηκε στις 18 Μαρτίου. Με αυτήν διεκδικεί τη μισή έκταση ενός μετοχίου, που απαλλοτριώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του ’30, το λεγόμενο «Πετριώτικο Σιθωνίας» ή «Πετριώτικο Βάβας». Πρόκειται για δασική στο μεγαλύτερο μέρος της έκταση, 9.320 στρεμμάτων όπως έχει μετρηθεί σήμερα, κοντά στη Συκιά. Επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί τον περιγραφικό και με μεγάλη απόκλιση τρόπο που γινόταν η μέτρηση το 1931, η Μονή ισχυρίζεται ότι η έκταση που απαλλοτριώθηκε τότε είναι μόνο 4.153 στρέμματα και πως τα υπόλοιπα 5.174 στρέμματα της ανήκουν
Σε εκκρεμότητα την ίδια ώρα είναι η αναγνωριστική αγωγή που έχει υποβάλει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πολυγύρου η Μονή Σίμωνος Πέτρας κατά του Ελληνικού Δημοσίου και συζητήθηκε στις 18 Μαρτίου. Με αυτήν διεκδικεί τη μισή έκταση ενός μετοχίου, που απαλλοτριώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του ’30, το λεγόμενο «Πετριώτικο Σιθωνίας» ή «Πετριώτικο Βάβας». Πρόκειται για δασική στο μεγαλύτερο μέρος της έκταση, 9.320 στρεμμάτων όπως έχει μετρηθεί σήμερα, κοντά στη Συκιά. Επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί τον περιγραφικό και με μεγάλη απόκλιση τρόπο που γινόταν η μέτρηση το 1931, η Μονή ισχυρίζεται ότι η έκταση που απαλλοτριώθηκε τότε είναι μόνο 4.153 στρέμματα και πως τα υπόλοιπα 5.174 στρέμματα της ανήκουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου